Tank | Kundağı motorlu topçu sistemi | |
---|---|---|
Tank topu | Ana silahlar | Obüs |
Doğrudan ateş | Mermi yolu | Yüksek açı |
Açık (örneğin diğer bir tankın karşısında) | Pozisyon | Kapalı (uzaktan mevzilere ateş eder) |
Düşmana ait tankların ve diğer zırhlı araçların imha edilmesi | Kullanım amacı | Düşmana ait mevzilerin, hava savunma ve füze savunma sistemlerinin, taktik nükleer sistemlerinin yok edilmesi |
Ağır zırh Dinamik ve aktif koruma | Savunma | Hafif zırh, kamuflaj gereçleri |
Modern kundağı motorlu silahlar, genel olarak bağımsız hareket edebilen obüsler ve uçaksavar topçu sistemleridir. Tümü, İkinci Dünya Savaşı'nda kazanılan zafere önemli katkılar sunan Sovyet yapımı kundağı motorlu silahların 'torunlarıdır'. 1942'nin sonbaharında Alman ordusu, Leningrad yakınlarında ilk kez Tiger adlı ağır tanklarını çatışmalarda kullandı. Hitler'e göre bu tank, uzayan saldırıya yeniden hız kazandırmalıydı. Alman yapımı Tiger tanklarının başlıca rakibi, Sovyet menşeili Su-122 kundağı motorlu silah oldu. Bu silahın test örneği topu topuna bir ay içinde üretildi, 1942 Aralık sonundaysa ilk silahlar cepheye gönderildi. T-70'in bazında oluşturulan ilk Su-76 silahı, T-34 tankının bazında üretilen daha güçlü Su-85 silahı, iyileştirilmiş koruması bulunan efsanevi Su-100 silahı, Kursk savaşının 'kahramanı' olan Su-152 aracı; tüm bu Sovyet silahları İkinci Dünya Savaşı'nın tüm cephelerinde düşman tanklarının imha edilmesi için yaygın olarak kullanılmıştı.
Savaştan sonra teknolojilerin gelişmesiyle kundağı motorlu saldırı ve tanksavar silah sistemleri, yerini daha gelişmiş füze sistemlerine bıraktı. Ancak füze sistemleri, geleneksel topçu sistemlerini tamamen kaldıramadı ve büyük bir modernizasyondan geçen kundağı motorlu topçu sistemleri geri döndü. Modernizasyon genel olarak atış menzilinin arttırılması, atışların sıklaştırılması ve isabet oranının arttırılması amacını taşıyordu. 1989'da 2S19 Msta-S adı verilen 152mm'lik kundağı motorlu obüs ordunun hizmetine girdi. Bu silah geliştirilmeden önce SSCB'nin sınırlarını Akasya, Sümbül, Lale gibi güzel çiçek isimleri verilen topçu sistemleri kullanılıyordu. Ancak Sovyetler Birliği ile NATO arasındaki 'silahlanma yarışı', silahların muharebe niteliklerinin daha da geliştirilmesini gerekli kılıyordu.
Yeni Msta-S aracına verilen ad, pek te şiirlerde kullanılacak türden değildi. Aracın yapımı ile Sverdlovsk Makine Üretim Fabrikası'nın bünyesindeki 3 no.lu tasarım bürosu görevlendirildi. 2S19'lar T-72'nin motor ve şanzıman detayları ve T-80'in süspansiyonu kullanılarak geliştiriliyordu. Msta-S, birçok teknik özelliği bakımından Akasya'lardan üstündü. Özellikle atış menzili Akasya'da 20,3 km iken Msta-S'te 29,06 km'ye çıkarıldı. Uygılamada ilk kez birkaç önemli görev birden çözüldü; atış sıklığı arttırıldı, nişancının manuel olarak gerçekleştirdiği işlemleri azaltan top nişangah tevcih sistemi geliştirildi, kullanılan kovanları otomatik atma sistemi kullanıldı.
Maksimum atış menzili, km | 29 |
Yükselme açısı | 68 |
Eğilme açısı | 4 |
Hızı, km/h | 60 |
Kalkış açısı | 25 |
Yan yatma açısı | 20 |
Duvar yüksekliği, m | 0.5 |
Su geçidi derinliği, m | 1.2 |
Hendek genişliği, m | 2.8 |
Proje, "Uralvagonzavod" şirketi tarafından sunulan dosyalara istinaden hazırlandı.
Foto: Uralvagonzavod; RIA Novosti (Yakov Halip, Vasiliy Savranskiy, Pyotr Bernşteyn, Gleb Spiridonov, Vladimir Galperin, David Trahtenberg, Yevgeniy Biyatov, Vitaliy Ankov, Vadim Jernov, Pavel Lisytsin)