T-90MS

Każdego roku na świecie pojawiają się dziesiątki nowych rodzajów broni. Powoli, lecz pewnie maszyny przyszłości wyprowadzają procesy bojowe na całkowicie nowy poziom. Przy tym najpopularniejszą bronią na rynku jest wciąż czołg: według ekspertów nie ma dla niego zamiany i nie należy się jej spodziewać w najbliższym czasie.

Jednocześnie wewnątrz swojej kategorii czołgi ewoluują dość szybko. Można to zobaczyć na przykładzie T-90MS - zmodernizowanej wersji eksportowej rosyjskiego podstawowego czołgu bojowego T-90.

Czołg T-90 to jeden z najbardziej znanych czołgów na rynku zbrojeń. Jest nazywany „latającym czołgiem” ze względu na dynamiczność i doskonałe zawieszenie, które łatwo wytrzymuje duże obciążenia podczas jazdy po nierównym terenie. Stworzenie T-90 przez Uralskie Biuro Konstrukcyjne Maszyn Transportowych (UKBTM) pod koniec lat 80./na początku lat 90. było znaczącym wydarzeniem nie tylko na krajowym, ale także na światowym rynku budowy traktorów.

Wielu uważa, że T-90 jest niczym innym jak zmodernizowanym T-72B, którego konstrukcja była podstawą dla projektantów UKBTM. Początkowo T-90 był projektowany jako głęboka modernizacja swojego poprzednika, w dokumentach był nawet nazywany „udoskonalonym T-72B”. Jednak w 1992 roku został przyjęty na zbrojenie już jako T-90. I nie jest to przypadek, ponieważ zapożyczone zostały tylko podstawowe schematy rozwiązań: wymiary korpusu i wieży, system załadunku działa. Jednocześnie liczba innowacji wprowadzonych w tym czołgu i praca wykonana podczas jego tworzenia pozwalają mówić o T-90 jako o nowej maszynie bojowej.

W kwietniu 1988 roku zostały założone pierwsze korpusy nowej maszyny, a niecały rok później dwa egzemplarze rozpoczęły państwowe (poligonowe) testy. W ciągu półtora roku czołgi były testowane w obwodach moskiewskim, kemerowskim i żambylskim ZSRR, a także w Charkowskim Instytucie Politechnicznym. Zidentyfikowane błędy zostały wyeliminowane i poprawiona maszyna pomyślnie przeszła kontrolne testy, które zakończyły się w październiku 1990 roku. 27 marca 1991 roku Ministerstwa Obrony i Przemysłu Obronnego ZSRR zarekomendowało „Obiekt 188” do przyjęcia na zbrojenie. Jednak późniejsze zmiany w życiu politycznym kraju na długo „zamroziły” tę decyzję. Niemniej jednak 5 października 1992 roku ukazał się dekret rządu FR №759-58 o przyjęciu czołgu na zbrojenie pod nazwą „T-90”, a także o pozwoleniu na sprzedaż za granicą jego wersji eksportowej T-90S.

Przez lata eksploatacji czołg wykazał swoją skuteczność w wielu regionach świata i stał się jednym z najbardziej popularnych modeli na rynku broni. Pośród zalet, które odróżniają T-90 od zagranicznych analogów, jest jego niewielki ciężar i wymiary, większa rezerwa mocy, zdolności do pokonywania barier wodnych, obecność systemu sterowanej broni, który pozwala wystrzelić z czołgu pocisk kierowany i porazić cel w odległości do 5000 metrów z miejsca, w ruchu, w dzień i nocą, a także kompleksu optyczno-elektronicznego zagłuszania. Ponadto czołg ten jest tańszy od zagranicznych analogów.

W konstrukcji T-90 założono wybitne osiągnięcia techniczne: oryginalny układ z załogą trzech osób i automatycznym ładowaniem działa czołgu w najmniej wrażliwej części maszyny, potężny 125-mm system artyleryjski, tradycyjną dla rosyjskich czołgów niską sylwetkę, niewielki ciężar i niewymagający silnik wysokoprężny.

Podczas seryjnej produkcji T-90 został zmodernizowany - w 2005 roku rozpoczęła się produkcja czołgu T-90A z ulepszonym działem i automatycznym ładowaniem do strzału najnowszymi pociskami.

Czołg T-90MS zakończył pomyślnie wszystkie testy wymagane do produkcji seryjnej. Na razie nie podpisano żadnych kontraktów, ale wiadomo, że produktem jest zainteresowanych wiele krajów.

Na ostatniej międzynarodowej wystawie Russia Arms Expo czołg specjalnie został wystawiony w pawilonie, aby zagraniczne delegacje mogły zobaczyć go na własne oczy. „(Było) dużo delegacji, które przybyły właśnie ze wstępnym kontraktem, z dużą znajomością na temat tej maszyny, ponieważ obecnie dla nas czołg ten jest liderem naszego potencjału eksportowego” - powiedział zastępca dyrektora generalnego Uralwagonzawodu Aleksiej Żaricz.

Według niego takie przeglądy są bardzo ważne dla korporacji, ponieważ potencjalni zagraniczni klienci najpierw chcą na żywo zobaczyć maszynę, zanim wezmą ją na próby.