Sekretne uciechy rosyjskich dziewcząt opowiadane przez jedną z nich
© Yuri Klimenko
Wchodzę do sali tanecznej, gdzie wszystko błyszczy, powietrze wypełnia oczekiwanie na przyjemności i rozrywki. Rozkosznie ubrane dziewczyny stoją w małych grupach przy ścianach i szepczą sobie coś do ucha, zakrywając usta dłońmi zaciśniętymi w rękawiczkach.
Tutaj wszystko wygląda tak, jakby XXI, a nawet XX wiek nigdy nie istniały. Tylko profesjonalna kamera przypadkowego fotografa może zepsuć magię. Wkrótce zabrzmi muzyka i tancerze stają w parach na poloneza.
Tutaj wszystko wygląda tak, jakby XXI, a nawet XX wiek nigdy nie istniały. Tylko profesjonalna kamera przypadkowego fotografa może zepsuć magię. Wkrótce zabrzmi muzyka i tancerze stają w parach na poloneza.
© Yuri Klimenko
"Za punkt wyjścia przyjęto rok 1995, kiedy kilka osób z Petersburga po raz pierwszy pojechało na warsztaty do Polski. Najbardziej aktywną pod względem nauki tańców starodawnych była grupa zafascynowanych odgrywaniem roli. To właśnie z tego środowiska pochodzi większość współczesnych badaczy tańca. Później, w 2001 roku, pojawił się Festiwal Starodawnego Tańca, gdzie najpierw ci, którzy czegoś się nauczyli, przekazywali wiedzę innym, a następnie zaczęli zapraszać wykładowców z Europy
i Stanów Zjednoczonych"
i Stanów Zjednoczonych"
Dmitrij Filimonow
badacz i instruktor tańca, w swoim życiu
w XXI wieku jest doktorem nauk matematycznych i profesorem na uniwersytecie
w XXI wieku jest doktorem nauk matematycznych i profesorem na uniwersytecie
© Yuri Klimenko
* Fani odgrywania rol: nieformalna społeczność ludzi, którzy biorą udział w różnych grach, głównie związanych z historią lub literaturą fantastyczną, gdzie odgrywają rolę postaci historycznych lub książkowych.
Jest to zarówno hobby, jak i subkultura z własnym żargonem, muzyką, literaturą i innymi charakterystycznymi elementami. Ruch w ZSRR pojawił się w latach 80. i osiągnął swój szczyt
w połowie lat 90. po upadku Związku Radzieckiego.
Jest to zarówno hobby, jak i subkultura z własnym żargonem, muzyką, literaturą i innymi charakterystycznymi elementami. Ruch w ZSRR pojawił się w latach 80. i osiągnął swój szczyt
w połowie lat 90. po upadku Związku Radzieckiego.
Punktem wyjścia tego hobby, które później ogarnęło tysiące ludzi w całej Rosji, były klasy tańca niektórych europejskich nauczycieli.
W 2001 roku w Rosji zrodził się Festiwal Starodawnego Tańca, gdzie ci, którym się poszczęściło, aby wziąć udział w tych zajęciach, dzielili się swoją wiedzą z innymi, a potem zaczęli zapraszać wykładowców
z Europy i Stanów Zjednoczonych
na festiwal, który odbywał się wtedy w Petersburgu, wyjaśnia Dmitrij.
© Dmitri Ivanov
Pierwszym źródłem do badań nad tańcem były książki Biblioteki Kongresu USA opublikowane online w formie cyfrowej. Zawierają one opis ruchów tanecznych i "systemy" - obrazy tego, jak taniec jest widziany z góry.
W wielu krajach jest zainteresowanie tańcem starodawnym, ale w Rosji istnieje istotna różnica: po pierwsze, jest to często dobrowolna, nieodpłatna praca dla nauczycieli i naukowców, a po drugie, w Rosji zajmują się tym młodzi ludzie.
Na Zachodzie na tańce starodawne chodzą osoby starsze, często emeryci. Według Dmitrija w Rosji są to z reguły studenci i absolwenci uniwersytetu.
© Dmitri Ivanov
"Dziewczyna chciała iść ze mną na bal «Złotych Lasów».
A potem się wciągnąłem, zacząłem sam uczyć, potem rekonstruowałem tańce i oto jestem" - wyjaśnia Rostisław Kondratenko, z wykształcenia inżynier.
A potem się wciągnąłem, zacząłem sam uczyć, potem rekonstruowałem tańce i oto jestem" - wyjaśnia Rostisław Kondratenko, z wykształcenia inżynier.
Dmitrij Filimonow i Rostisław Kondratenko są członkami klubu
i nauczycielami tańca w jednej
z najbardziej wpływowych organizacji w tej dziedzinie,
klubie „Złote Lasy".
Ukończyli najlepsze moskiewskie uniwersytety i zrobili karierę w dziedzinie inżynierii i matematyki.
Im, jak i większości wielbicieli starodawnego tańca, to hobby
nie przynosi żadnych pieniędzy. Raczej wiąże się z wydatkami.
i nauczycielami tańca w jednej
z najbardziej wpływowych organizacji w tej dziedzinie,
klubie „Złote Lasy".
Ukończyli najlepsze moskiewskie uniwersytety i zrobili karierę w dziedzinie inżynierii i matematyki.
Im, jak i większości wielbicieli starodawnego tańca, to hobby
nie przynosi żadnych pieniędzy. Raczej wiąże się z wydatkami.
© Yuri Klimenko
To hobby nie jest łatwe ani tanie. Ludzie, którzy chcą tańczyć w najlepszych rezydencjach i pałacach Rosji, oprócz odwiedzania klas tańca Dmitrija, Rostisław lub innych nauczycieli, powinni mieć ubrania z tamtej epoki.
Suknie dla kobiet i stroje dla mężczyzn mogą być szyte samodzielnie lub przez profesjonalnych krawców.
Mogą kosztować od 100 dolarów w nieskończoność, w zależności od użytych tkanin i trudności pracy.
© Yuri Klimenko
Suknie dla kobiet i stroje dla mężczyzn mogą być szyte samodzielnie lub przez profesjonalnych krawców.
Mogą kosztować od 100 dolarów w nieskończoność, w zależności od użytych tkanin i trudności pracy.
© Yuri Klimenko
© Dmitri Ivanov
Ale strój to tylko podstawa. Jeśli chcesz poczuć się jak prawdziwa dama XIX wieku, trzeba myśleć o bieliźnie, uczesaniu i oczywiście dobrych manierach.
Gorset, a raczej kilka, dla każdej epoki, to absolutna podstawa dla każdej szanującej się tancerki. Mężczyznom w tej kwestii jest łatwiej, ale oni też nie mogą założyć dżinsów na bal.
Nic nie psuje magicznego wrażenia z tańca w domu hrabiów czy książąt tak, jak kobiety, które siedzą ze złożonymi nogami, lub patrzą na ekran swojego telefonu komórkowego w murach dworu z XVIII wieku
we wspaniałej sukni z tej epoki.
Gorset, a raczej kilka, dla każdej epoki, to absolutna podstawa dla każdej szanującej się tancerki. Mężczyznom w tej kwestii jest łatwiej, ale oni też nie mogą założyć dżinsów na bal.
Nic nie psuje magicznego wrażenia z tańca w domu hrabiów czy książąt tak, jak kobiety, które siedzą ze złożonymi nogami, lub patrzą na ekran swojego telefonu komórkowego w murach dworu z XVIII wieku
we wspaniałej sukni z tej epoki.
"Ważne jest, aby zrozumieć kontekst rekonstruowanej epoki, zrozumienie tego, w jaki sposób działa ogólnie estetyka w tym czasie i estetyka tańca w szczególności. Nie wprowadzać podświadomie współczesnych estetycznych i społecznych pomysłów do swojej rekonstrukcji. To trudne"
Rostisław Kondratenko
z wykształcenia inżynier
Jeśli chodzi o etykietę, jest ona dość surowa i nie odpowiada feministycznym ideom XXI wieku. Kobiety czekają na zaproszenie od mężczyzn, których znają, a jeśli go nie otrzymują, stoją pod ścianą.
Jednak nie wszystkie są gotowe czekać i uśmiechać się radośnie nawet w przypadku braku uwagi mężczyzn. Niektóre tańczą w żeńskich parach, niektóre wolą rzucać rozmarzone spojrzenia na kawalerów, którzy przechodzą obok lub jak gdyby przez przypadek wspominają, jak bardzo by chciały otrzymać zaproszenie na jakiś taniec z programu.
© Yuri Klimenko
Jednak nie wszystkie są gotowe czekać i uśmiechać się radośnie nawet w przypadku braku uwagi mężczyzn. Niektóre tańczą w żeńskich parach, niektóre wolą rzucać rozmarzone spojrzenia na kawalerów, którzy przechodzą obok lub jak gdyby przez przypadek wspominają, jak bardzo by chciały otrzymać zaproszenie na jakiś taniec z programu.
© Yuri Klimenko
Niemniej jednak są tańce
z niezwykle skomplikowanymi schematami i ruchami, takie jak menuet lub francuski kadryl.
z niezwykle skomplikowanymi schematami i ruchami, takie jak menuet lub francuski kadryl.
Jednak nawet gdy ktoś zaprasza cię do tańca, możesz wyjść na parkiet tylko wtedy, gdy znasz jego schemat. Na przykład walc nie jest tak skomplikowany, choć jego technika bardzo różni się od tej używanej obecnie.
Niemniej jednak są tańce z niezwykle skomplikowanymi schematami i ruchami, takie jak menuet lub francuski kadryl. Aby dobrze tańczyć te tańce, musisz stale ćwiczyć
i zapamiętywać sekwencję ruchów, tak jak robią to profesjonalni tancerze.
Niemniej jednak są tańce z niezwykle skomplikowanymi schematami i ruchami, takie jak menuet lub francuski kadryl. Aby dobrze tańczyć te tańce, musisz stale ćwiczyć
i zapamiętywać sekwencję ruchów, tak jak robią to profesjonalni tancerze.
© Dmitri Ivanov
Tańce można tańczyć zarówno w uniwersyteckim audytorium, jak i w pałacu światowego dziedzictwa kulturowego.
Kilka lat temu miałem szczęście być na balu w domu Paszkowa, neoklasycystycznej rezydencji na wzgórzu z widokiem na zachodni mur Moskiewskiego Kremla. Bal był poświęcony słynnej sztuce rosyjskiego poety Michaiła Lermontowa „Maskarada", a wszyscy goście byli ubrani w stylu lat 30. XIX wieku.
Mogę was zapewnić, że nic nie sprawia, że poczujecie się jak prawdziwa księżniczka tak, jak możliwość tańczenia w tym pokoju,
w którym kilka wieków temu tańczyli prawdziwi arystokraci.
Kilka lat temu miałem szczęście być na balu w domu Paszkowa, neoklasycystycznej rezydencji na wzgórzu z widokiem na zachodni mur Moskiewskiego Kremla. Bal był poświęcony słynnej sztuce rosyjskiego poety Michaiła Lermontowa „Maskarada", a wszyscy goście byli ubrani w stylu lat 30. XIX wieku.
Mogę was zapewnić, że nic nie sprawia, że poczujecie się jak prawdziwa księżniczka tak, jak możliwość tańczenia w tym pokoju,
w którym kilka wieków temu tańczyli prawdziwi arystokraci.
© 2018 Sputnik. Wszystkie prawa zastrzeżone
Zdjęcia: Yuri Klimenko / Dmitri Ivanov
Tekst: Elizaweta Szagina
Design: Elizaweta Szagina
Zdjęcia: Yuri Klimenko / Dmitri Ivanov
Tekst: Elizaweta Szagina
Design: Elizaweta Szagina
