სოფიკო ჭიაურელი: გატაცება, კინო და სიყვარული
„თუ რაიმეს ჩავიფიქრებ, უნდა შევასრულო. მეშინია კიდეც ამის, რადგან რაღაცნაირად იოლად გამომდის ყველაფერი: ყველაფერი, რაც ჩავიფიქრე, ავასრულე. ისეთი გრძნობა მაქვს რომ ღმერთი ჩემთანაა..."
ასე ამბობდა მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი უდიდესი ქართველი მსახიობი სოფიკო ჭიაურელი, რომელსაც 21 მაისს 80 წელი შეუსრულდებოდა.
ასე ამბობდა მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი უდიდესი ქართველი მსახიობი სოფიკო ჭიაურელი, რომელსაც 21 მაისს 80 წელი შეუსრულდებოდა.
იცით თუ არა, რომ სოფიკო ჭიაურელმა...
100-ზე მეტი როლი შეასრულა თეატრსა და კინოში;
ერთადერთია საბჭოთა მსახიობებს შორის, რომელმაც შვიდჯერ მიიღო პრიზი „ქალის საუკეთესო როლისთვის" საერთაშორისო კონკურსებზე;
იყო არა მარტო უდიდესი ნიჭის მქონე, არამედ უკომპლექსო მსახიობი – 27 წლის ასაკში შეასრულა 70 წლის ქვრივის როლი;
სერგო ფარაჯანოვის ფილმში „ბროწეულის ფერი" ერთდროულად ექვსი როლი ითამაშა;
ლეონიდ ბრეჟნევი ატირა და დაარწმუნა, სამხედრო პოლიგონი სამონასტრო კომპლექსის ტერიტორიიდან გაერიდებინა;
კინოსა და თეატრის გარდა გატაცებული იყო კერვით და პარიზშიც კი თან საკერავი მანქანა მიჰქონდა;
ცხოვრებაში პირველად გადახტა პარაშუტით 65 წლის ასაკში!
ერთადერთია საბჭოთა მსახიობებს შორის, რომელმაც შვიდჯერ მიიღო პრიზი „ქალის საუკეთესო როლისთვის" საერთაშორისო კონკურსებზე;
იყო არა მარტო უდიდესი ნიჭის მქონე, არამედ უკომპლექსო მსახიობი – 27 წლის ასაკში შეასრულა 70 წლის ქვრივის როლი;
სერგო ფარაჯანოვის ფილმში „ბროწეულის ფერი" ერთდროულად ექვსი როლი ითამაშა;
ლეონიდ ბრეჟნევი ატირა და დაარწმუნა, სამხედრო პოლიგონი სამონასტრო კომპლექსის ტერიტორიიდან გაერიდებინა;
კინოსა და თეატრის გარდა გატაცებული იყო კერვით და პარიზშიც კი თან საკერავი მანქანა მიჰქონდა;
ცხოვრებაში პირველად გადახტა პარაშუტით 65 წლის ასაკში!
ნებისმიერმა თბილისელმა ტაქსის მძღოლმა იცის იმ სახლის მისამართი, სადაც სოფიკო ჭიაურელი ცხოვრობდა.
მსახიობობა მისი ბედისწერა იყო. იგი საშინელ 1937 წელს დაიბადა ოჯახში, რომლისთვისაც კინოსა და თეატრის გარეშე არსებობა წარმოუდგენელი იყო. მამა ცნობილი კინორეჟისორი მიხეილ ჭიაურელი იყო,
დედა – ლეგენდარული ქართველი მსახიობი ვერიკო ანჯაფარიძე. მათ ცნობილ სახლში ფიქრის გორაზე ყოველთვის იკრიბებოდნენ ცნობილი ადამიანები.
მსახიობობა მისი ბედისწერა იყო. იგი საშინელ 1937 წელს დაიბადა ოჯახში, რომლისთვისაც კინოსა და თეატრის გარეშე არსებობა წარმოუდგენელი იყო. მამა ცნობილი კინორეჟისორი მიხეილ ჭიაურელი იყო,
დედა – ლეგენდარული ქართველი მსახიობი ვერიკო ანჯაფარიძე. მათ ცნობილ სახლში ფიქრის გორაზე ყოველთვის იკრიბებოდნენ ცნობილი ადამიანები.
„დედა ჰყვებოდა, რომ შეეძლოთ გათენებამდე ლექსები ეკითხათ, ესაუბრათ ხელოვნებაზე და ნადიმი გაემართათ. წარმოგიდგენიათ, ნადიმი! მაგიდაზე კი მხოლოდ შავი პური და წყალი
იდგა", – იხსენებდა სოფიკო.
იდგა", – იხსენებდა სოფიკო.
წლების შემდეგ მან აღადგინა ერთ-ერთი ბრწყინვალე სპექტაკლი, რომელშიც ვერიკო ანჯაფარიძე
თამაშობდა – „ურიელ აკოსტა" და თავისი სახლი თეატრად და მუზეუმად აქცია, რომელსაც დედის
პატივსაცემად „ვერიკო" უწოდა.
თამაშობდა – „ურიელ აკოსტა" და თავისი სახლი თეატრად და მუზეუმად აქცია, რომელსაც დედის
პატივსაცემად „ვერიკო" უწოდა.
სოფიკო ჭიაურელი ერთნაირი ოსტატობით ირგებდა ქართველი, ფრანგი თუ სომეხი ქალის სახეს. მას ხელეწიფებოდა ნებისმიერი გარდასახვა და შეუძლებელი იყო არ შეგემჩნიათ და არ შეგყვარებოდათ მისი თითოეული როლი.
სოფიკომ ასი ქალის ბედი, ასი ისტორია, ასი დაუვიწყარი სახე შექმნა – სასაცილო და ტრაგიკული, მგრძნობიარე და ამაღლებული...
მის ყველაზე დასამახსოვრებელ კინოროლებს შორის არის ტასია ფილმში „რაც გინახავს ვეღარ ნახავ", მზექალა – „ხევსურული ბალადა", სოფიკო – „არ დაიდარდო",
სიდონია – „წუთისოფელი", ვარდო – „ვერის უბნის მელოდიები",
თამარი – „აურზაური სალხინეთში", ფუფალა – „ნატვრის ხე",
ალისა – „ეძიეთ ქალი"... ძალიან გრძელია იმ საყვარელი
ფილმების სია, რომლებშიც სოფიკო ჭიაურელი მონაწილეობდა.
მის ყველაზე დასამახსოვრებელ კინოროლებს შორის არის ტასია ფილმში „რაც გინახავს ვეღარ ნახავ", მზექალა – „ხევსურული ბალადა", სოფიკო – „არ დაიდარდო",
სიდონია – „წუთისოფელი", ვარდო – „ვერის უბნის მელოდიები",
თამარი – „აურზაური სალხინეთში", ფუფალა – „ნატვრის ხე",
ალისა – „ეძიეთ ქალი"... ძალიან გრძელია იმ საყვარელი
ფილმების სია, რომლებშიც სოფიკო ჭიაურელი მონაწილეობდა.
სოფიკო ჭიაურელის გმირი ქალები ყოველთვის განსაკუთრებულები იყვნენ, ძალიან სხვადასხვაგვარები: უბრალონი, არისტოკრატები, ტრაგიკულები, მხიარულები თუ კომიკურები. თუმცა მათ ერთი რამ
აერთიანებდათ – ეს ყოველთვის კოლორიტული და სახასიათო სახე იყო.
სოფიკო ლეგენდარული სერგო ფარაჯანოვის საყვარელი მუზა იყო. მის ფილმში „ბროწეულის ფერი" სოფიკომ ერთდროულად ექვსი გმირის სახე შექმნა, მათ შორის თავად პოეტის.
აერთიანებდათ – ეს ყოველთვის კოლორიტული და სახასიათო სახე იყო.
სოფიკო ლეგენდარული სერგო ფარაჯანოვის საყვარელი მუზა იყო. მის ფილმში „ბროწეულის ფერი" სოფიკომ ერთდროულად ექვსი გმირის სახე შექმნა, მათ შორის თავად პოეტის.
ფილმში „არ დაიდარდო" სოფიკომ მსახიობთა ბრწყინვალე გუნდთან ერთად ითამაშა – სერგო ზაქარიაძე, ვერიკო ანჯაფარიძე, ანასტასია ვერტინსკაია, ფრუნზიკ მკრტჩიანი, ევგენი ლეონოვი, ვახტანგ კიკაბიძე, გოგი ქავთარაძე.
„ვერის უბნის მელოდიები", რომელიც ორმოცი წლის წინ გადაიღეს, საქართველოში დღემდე ერთ-ერთ საყვარელ ფილმად რჩება. მისი მიხედვით იდგმება მიუზიკლები, პერფორმანსები, ხოლო სომღერებს ამ ფილმიდან, მთელი ქვეყანა მღერის. სოფიკომ ფილმში გულწრფელი, შრომისმოყვარე მრეცხავის - ვარდოს როლი შეასრულა. ჭიაურელს ამ ფილმში პარტნიორობას უწევდა ბრწყინვალე ვახტანგ კიკაბიძე. ამ ფილმში მონაწილეობისათვის, სოფიკომ „საუკეთესო ქალის როლისათვის" პირველი პრემიები მიიღო საკავშირო კინოფესტივალზე ბაქოში და XXVI საერთაშორისო კინოფესტივალზე ჩეხოსლოვაკიაში.
უფრო მეტი, ვიდრე სიყვარული
სოფიკოს პირველი მეუღლე კინორეჟისორი გიორგი შენგელაია იყო, რომელთან ერთადაც ორი ვაჟი - ნიკოლოზი და ალექსანდრე აღზარდა.
მაგრამ მოხდა ისე, რომ სოფიკოს ცხოვრებაში გაჩნდა კოტე მახარაძე – ცნობილი მსახიობი და სპორტული კომენტატორი. ისინი ერთმანეთს მაშინ შეხვდნენ, როცა ორივეს ოჯახი ჰქონდა, თუმცა ამას ძლიერი
გრძნობისთვის ხელი არ შეუშლია.
გრძნობისთვის ხელი არ შეუშლია.
ერთ-ერთ სპექტაკლში კოტე და სოფიკო შეყვარებულების როლს ასრულებდნენ და ასრულებდნენ რეალურად. ორივემ მიატოვა მეუღლე და მათ 30 ბედნიერი წელი გაატარეს ერთად.
სოფიკომ მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ ხუთი წელი იცოცხლა. კოტეს გარდაცვალების შემდეგ სოფიკო ჭიაურელს ჰკითხეს, მიაჩნია თუ არა, რომ ბედნიერი ცხოვრება განვლო. მან თავისი მონოსპექტაკლიდან „სიყვარულის სულთათანა" ციტატით უპასუხა: „ბედნიერება მაშინ გაქვს, როცა გიყვარს. და სანამ გიყვარს, ბედნიერი ხარ. როგორც კი სიყვარული მიდის, მასთან ერთად მიდის ბედნიერებაც".
სოფიკომ მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ ხუთი წელი იცოცხლა. კოტეს გარდაცვალების შემდეგ სოფიკო ჭიაურელს ჰკითხეს, მიაჩნია თუ არა, რომ ბედნიერი ცხოვრება განვლო. მან თავისი მონოსპექტაკლიდან „სიყვარულის სულთათანა" ციტატით უპასუხა: „ბედნიერება მაშინ გაქვს, როცა გიყვარს. და სანამ გიყვარს, ბედნიერი ხარ. როგორც კი სიყვარული მიდის, მასთან ერთად მიდის ბედნიერებაც".
2017 წლის 17 ოქტომბერს თბილისში კოტე მარჯანიშვილის სახელობის თეატრის წინ სოფიკო
ჭიაურელის ვარსკვლავი გაიხსნა. ეს მისი გამოსათხოვარი ბენეფისი იყო. სოფიკომ სცენაზე ორნახევარი
საათი გაძლო – იცინოდა, ამხიარულებდა მაყურებელს, ჰყვებოდა თავის თავზე, თავის ლეგენდარულ
წინაპრებზე. არ შეიმჩნია, რომ სცენაზე დასადგომად მაქსიმალური ძალისხმევის მოკრება დასჭირდა,
რომ ეს მაყურებელთან დამშვიდობება იყო.
მას საშინელი დიაგნოზი დაუსვეს, ქიმიოთერაპიის კურსმა არ უშველა, სულ უფრო ცუდად ხდებოდა...
სოფიკო ჭიაურელი 2008 წლის გაზაფხულზე გარდაიცვალა, 71 წლის ასაკში.
ჭიაურელის ვარსკვლავი გაიხსნა. ეს მისი გამოსათხოვარი ბენეფისი იყო. სოფიკომ სცენაზე ორნახევარი
საათი გაძლო – იცინოდა, ამხიარულებდა მაყურებელს, ჰყვებოდა თავის თავზე, თავის ლეგენდარულ
წინაპრებზე. არ შეიმჩნია, რომ სცენაზე დასადგომად მაქსიმალური ძალისხმევის მოკრება დასჭირდა,
რომ ეს მაყურებელთან დამშვიდობება იყო.
მას საშინელი დიაგნოზი დაუსვეს, ქიმიოთერაპიის კურსმა არ უშველა, სულ უფრო ცუდად ხდებოდა...
სოფიკო ჭიაურელი 2008 წლის გაზაფხულზე გარდაიცვალა, 71 წლის ასაკში.
Sputnik - Georgia
