Фаризаи Ҳаҷ яке аз аркони дини мубини Ислом буда, бар касоне, ки барои рафтан ба хонаи Каъба тавоноии молӣ дошта бошанд, фарз мебошад
Ҳаҷ дар луғат ба маънои қасд намудан барои амри бузург буда, дар истилоҳи шариат ба маънои зиёрати макони махсус бо афъоли махсус дар замони махсус мебошад.
Ҳаҷи Умраро ба таври ифрод дар тамоми авқоти сол метавон анҷом дод, ҳамон гуна ки онро дар зимни барномаи Ҳаҷҷи таматтӯъ ва қирон дар мавсими Ҳаҷ низ метавон анҷом дод.
Ҳаҷ дар луғат ба маънои қасд намудан барои амри бузург буда, дар истилоҳи шариат ба маънои зиёрати макони махсус бо афъоли махсус дар замони махсус мебошад.
Ҳаҷи Умраро ба таври ифрод дар тамоми авқоти сол метавон анҷом дод, ҳамон гуна ки онро дар зимни барномаи Ҳаҷҷи таматтӯъ ва қирон дар мавсими Ҳаҷ низ метавон анҷом дод.
Ҳаҷ дар луғат ба маънои қасд намудани чизи азим ва боаҳамият аст ва дар истилоҳи шариати Ислом ба маънои қасди Байтул –л-лоҳи – л-Ҳарам, дар Макка ба манзури ибодат мебошад.
Ҳаҷ:
чиро бояд анҷом
дод ва чиро не
чиро бояд анҷом
дод ва чиро не
Ҳангоми адои маносики Ҳаҷ дар кӯчаҳо танҳо гаштан роиҷ нест - шумо метавонед бо мушкилиҳое рӯ ба рӯ шавед, ки яке аз онҳо надонистани забони арабӣ аст
Ҳангоми адои Ҳаҷ ба ҳар як гурӯҳи иборат аз 50 нафар як роҳбар таъин мекунанд. Ӯ ҳоҷиёнро дар адои маносики Ҳаҷ роҳбаладӣ мекунад
Пешгирии бемориҳо
Ҳоҷиёнро пеш аз сафар аз бемории зуком ва менингит эм мекунанд
Ҳангоми адои Ҳаҷ дашном додан, суханҳои қабеҳ гуфтан ва ҳатто овоз баланд кардан мамнӯъ аст
Ҳоҷи бояд ором бошад
Ба мусалмони ноболиғ сафари Ҳаҷ иҷоза нест
Сафар ба Ҳаҷ танҳо пас аз гирифтани шиноснома иҷоза дода мешавад
Зан бояд танҳо ба зиёрати Ҳаҷ наравад
Занҳоро бояд нафаре аз наздикон – шавҳар, писар, падар ё бародар ҳамроҳӣ кунанд
Либоси махсус
Пӯшидани Эҳром ҳатмист
Нӯшидани шароб қатъиян манӯъ аст
Пеш зиёрати Ҳаҷ инсон бояд на танҳо худро руҳан тоза намояд, балки аз лиҳози ҷисмонӣ низ бояд тоза шавад. Нушидани машрубот қатъиян манъ аст. Инчунин аз кашидани сигору нос низ бояд худдорӣ кард
Ба беморон иҷозаи сафар ба Ҳаҷ дода намешавад
Ба шахси бемор адои Ҳаҷ то тамоман сиҳат шудан мумнӯъ аст
Ба шахси бемор адои Ҳаҷ то тамоман сиҳат шудан мумнӯъ аст
Алоқаи ҷинсӣ манъ аст .
Ҳатто зану шавҳар якҷо ба сафари Ҳаҷ бармада бошанд ҳам, ба онҳо муносибатҳои зану шавҳарӣ мамнӯъ мешавад
Ҳатто зану шавҳар якҷо ба сафари Ҳаҷ бармада бошанд ҳам, ба онҳо муносибатҳои зану шавҳарӣ мамнӯъ мешавад
Шикор низ манъ аст.
Барои ҳоҷиён куштани ҳайвонот дар умум мамнӯъст
Барои ҳоҷиён куштани ҳайвонот дар умум мамнӯъст
Аз нигоҳи ман, гуфтаи пайғамбар Муҳаммад (с)-ро дар мавриди Ҳаҷ – "Ҳаҷ ин Арафа аст" бояд дуруст тавзеҳ дод. Мӯҳтавои зиёрати Ҳаҷ низ дар ҳамин аст. Дар Арафа дар як рӯз ва дар як ҷо миллионҳо мусалмон аз тамоми гирду гӯшаи ҷаҳон ҷамъ меоянд.
Дамир Муҳиддинов
Фақеҳи ислом, муовини аввали Раёсати мусалмонони Русия
Барои маълумоти бештар аксро пахш кунед
Ҳаҷ – ин ҳолати махсус аст. Пайғамбар Муҳаммад (с) гуфтааст, ки агар одам бо дили пок маносики Ҳаҷро адо кунад, тамоми гуноҳҳояш мағфират мешаванд (агар аз сидқи дил тоба кунад). Одамон маҳз барои ҳамин ба Арафот мераванд, то бо Худованд гуфтугӯ кунанд, то аз Худованди бузург дархост кунанд, ки тамоми гуноҳҳояшонро бубахшад. Кӯҳ- ҷоест, ки одамони болиғ пас аз омадан ва намоз гузоштан гиря мекунанд.
Ҳоҷи Исмоил Пирмуҳаммадзода
Коршиноси улуми исломӣ
Муҳаррир: Анастасия Лебедева Тарроҳ: Данияр Асылбек уулу
